Tekst: Fons van Lier

De motivaties bij de verschillende producten en diensten lopen erg uiteen. Wat valt op? 

“Het is interessant om te zien dat bij zo’n beetje alle thema’s de belangrijkste motivator ‘de huidige leverancier’ is, maar dat wat daarna komt erg uiteenloopt. Bij backoffice en frontoffice zie je dat daarna ‘innovatieve leverancier’ wordt genoemd, terwijl dat bij andere thema’s bijvoorbeeld naamsbekendheid van de aanbieder is.” 

Wat zegt dat? 

“Het laat zien dat bedrijven doorhebben dat ze technologisch niet meer achter kunnen blijven. Een jaar geleden speelde innovatie bij deze onderwerpen nog een minder belangrijke rol. De arbeidsmarkt is nog steeds enorm krap en technologisch is steeds meer mogelijk. Uitzenders zien dus dat ze iets moeten met employer branding, de front- en de backoffice en de verbindingen daartussen. Je moet bijvoorbeeld met data kunnen werken om met employer branding en de frontoffice aan de slag te kunnen. Uitzenders beginnen dus de druk te voelen om te innoveren. En tech-leveranciers gaan hier dus steeds meer op afgerekend worden.”  

Toch speelt de prijs/kwaliteitverhouding bij de backoffice ook een belangrijke rol. 

“De backoffice is een van de grootste kostenposten van een flexbureau en die moet het gewoon doen. Anders heb je als uitzender meteen een heel groot probleem. Toch is innovatie dus belangrijker geworden dan prijs en kwaliteit. De backoffice was tot voor kort een bak met gegevens, voor de loonbetaling en voor de belastingaangifte. Dat was het wel. Nu wil je je doelgroep beter leren kennen en de toekomst zelfs een beetje voorspellen met behulp van je eigen big data. Maar dan moet je wel innoveren.” 

Bij opleidingen speelt innovatie helemaal geen rol.  

“Bij opleidingen scoort de prijs/kwaliteitverhouding erg hoog. Deze markt staat duidelijk nog in de startblokken. Als je ook kijkt naar welke aanbieders hoog scoren, dan bieden die vooral interne opleidingen aan - dus over hoe je intercedent wordt bijvoorbeeld. Het gaat nog weinig over omscholing en de bijscholing van kandidaten. Maar er wacht een enorme opgave als het gaat om het omscholen van uitzendkrachten, dus hier verwacht ik veel turbulentie.” 

Wat verder opvalt is dat de bekendheidsscores bij veel producten best laag zijn, vaak maar iets van vijftig procent voor de best scorende aanbieder.  

“Je moet weten dat de meeste uitzenders, zowel in dit onderzoek als in de branche, klein zijn. Die draaien ergens tussen de 1 en 10 miljoen euro omzet. Tot 10 miljoen kun je met hard werken alles nog wel regelen en onderhouden, ook zonder ingewikkelde systemen. Boven de 10 miljoen euro omzet begint de professionalisering dus pas echt. Dat was tot nu toe zo tenminste. Toch schrik ik ervan dat bij bijvoorbeeld marketing en employer branding de hoogste herkenningsscore inderdaad op vijftig procent ligt. Dat is echt bizar laag voor zo’n belangrijk product.”  

Hier lijkt in vergelijking met afgelopen jaar nog weinig te zijn veranderd. Terwijl recruitment en binding met kandidaten nu uitdagender zijn dan ooit. 

“Absoluut. Zelfs met slimme tooling is het al ingewikkeld geworden om je mensen naar binnen te loodsen. Maar als ze dan vervolgens niet tevreden zijn, ben je ze alsnog kwijt. Employer branding gaat niet alleen om elkaar vinden, maar ook om de klik met de werknemer. Dat je als uitzender snapt waar de doelgroep warm van wordt en dat je je daarop profileert. Dat is razend belangrijk en veel flexbureaus lopen in 2022 nog steeds behoorlijk achter de feiten aan.”  

Veel respondenten zijn van kleine en middelgrote ondernemingen. Kan dat ook hun gebrek aan kennis verklaren?

“Kleinere bedrijven blijven vaak hangen bij wat ze kennen. Dat is in het afgelopen jaar duidelijk niet veranderd. Maar ook zij moeten mee in de ontwikkelingen in de branche. Als je wil groeien, moet je investeren in onder meer marketing, frontoffice en opleidingen. Maar dan moet je de aanbieders wel kennen. Nu is die bekendheid dus veel te laag. Sowieso kan de professionalisering binnen de branche wel een paar duwtjes gebruiken. Maar veel leveranciers zijn er duidelijk niet goed in geslaagd duidelijk te maken dat employer branding bijvoorbeeld meer is dan een gelikte communicatiecampagne.” 

Is de eindconclusie die je uit dit onderzoek kan trekken dat de branche een been moet bijtrekken? 

“Ja, met de kanttekening dat die professionaliseringsslag wel al is ingezet. Want bij aanbieders van de front- en backoffice vinden de respondenten innovatie wél belangrijk. Dus ze lijken wel nattigheid te voelen. Dat is de kant van de flexbureaus. Als je het hebt over de aanbieders: die moeten nog flink aan hun bekendheid werken. Daarbij heb ik het idee dat ze nog veel te veel denken vanuit hun eigen product.”

Zijn ze niet genoeg bezig met hun klanten? 

“Ja. Een opleider kan zeggen: hallo, ik ben een opleider en ik bied deze enorme lijst van de allerbeste cursussen aan voor concurrerende prijzen. Maar een veel slimmere opstelling zou zijn: hoi, ik zie dat je te weinig monteurs voor de energietransitie hebt. Ik kan ervoor zorgen dat jij die gaat krijgen. Daar heb je wat aan als flexondernemer. Laat beter zien wat je meerwaarde is, zodat uitzenders op hun beurt ook weer meer waarde kunnen bieden aan hun opdrachtgevers. Doe dus aan solution selling in plaats van je product pushen.” 

Voor alle partijen binnen flex is er dus werk aan de winkel.

“Leveranciers moeten er veel harder aan gaan trekken om hun naamsbekendheid omhoog te krijgen. En ervoor zorgen dat flexondernemingen beter op de hoogte zijn van hun toegevoegde waarde. Want in een krappe arbeidsmarkt hebben we slimme marketing en employer brandingtools nodig, betere opleidingen, goede automatisering enzovoort. Leveranciers en flexbureaus kunnen het zich echt niet meer veroorloven hier nog langer steken te laten vallen.”